Berneńska katedra gotycka przyciąga wzrok z daleka. Na tle niskiej zabudowy i zieleni miasta jej strzelista wieża widoczna jest bardzo wyraźnie na tle błękitnego nieba. To jedyny taki obiekt architektoniczny w okolicy. Jej budowa rozpoczęła się w 1421 roku i do całkowitego ukończenia trwała aż 450 lat.
Wieża katedry, umieszczona po stronie północnej jest najwyższą wieżą kościelną w
Szwajcarii i ma aż 100 metrów (328 stóp). Katedra powstała na miejscu małego kościoła, a raczej kaplicy i była odpowiedzią na rosnąca potęgę i bogactwo miasta. Jej budowę nadzorował znany z poprzednich prac architekt
Matthäus Ensinger. Budowa katedry nie zakłóciła funkcjonowania starego kościoła, w którym wszelkie nabożeństwa odbywały się pomimo trwającej budowy. Mury katedry wznoszone były na zewnątrz. Przez cztery wieki budowy na jej stylu odcisnęli piętno różni twórcy zainspirowani przez różne style architektoniczne. Charakterystyczna dzwonnica została ukończona dopiero w 1893 roku. Jej szczególnym elementem jest największy w
Szwajcarii dzwon.
Zgodnie z późnogotyckim stylem wszystkie otwory posiadają łukowate zwieńczenia. Nad głównym portalem znajduje się przebogata w szczegóły płaskorzeźba, przedstawiająca sceny z Sądu Ostatecznego. W centrum sceny znajduje się figura Św. Michała z podniesionym mieczem, po jego lewej stronie nagie postacie wyrażające zło a po prawej dobro wyrażone w postaciach ubranych. Sąd Ostateczny został całkowicie wykonany przez jednego rzeźbiarza, co nadaje mu jednolity charakter.
Inne ważne i warte uwagi elementy katedry, to 43 boczne ołtarze, usunięte podczas protestanckiej reformacji i zastąpione dodatkowymi ławkami, witraże, uważane za najcenniejsze w Szwajcarii a przedstawiające heraldyczne symbole i obrazy religijne, stalle chóru zdobione rzeźbami zwierząt i scen z życia codziennego oraz zabytkowe organy. Dodatkową turystyczną atrakcją jest dzwonnica ze swoimi 254 stopniami, gdzie znajduje się platforma widokowa pozwalająca zachwycać się panoramą Berna.